Ή

Ή εγώ ή οι άλλοι.

Ή η γνώμη μου ή οι βλακείες τους.

Ή η αισθητική μου ή το καρακιτσαριό τους.

Ή η ομάδα μου ή οι αντίπαλοι.

Ή το κόμμα μου ή οι προδότες.

Ή η χώρα μου ή οι βάρβαροι.

Ή το χωριό μου ή οι ξένοι.

Ή ο Θεός μου ή τα παραμύθια τους.

Ένας ολόκληρος κόσμος ζωγραφισμένος με διαχωριστικές γραμμές. Αλλεργία στον άλλον. Λες και υπάρχουμε έστω και δύο ίδιοι. Κι αυτοί που φαντασιώνονται την ανακάλυψη της απόλυτης αδελφής ψυχής, βρίσκονται πάντα χωρισμένοι λόγω “διαφορών χαρακτήρα”.

Μπορείς να χτίσεις ένα σπίτι μόνος σου; Μπορείς να εξασφαλίσεις, όχι ν’ αγοράσεις, την τροφή σου ή τη θεραπεία σου μόνος σου, ολομόναχος;  Το μάτι σου θα έβλεπε χωρίς την καρδιά; Το χέρι σου θα έπιανε χωρίς την ανάσα; Ένα τόσο δα κομματάκι είσαι κι εσύ και η οικογένειά σου και η ομάδα σου και το χωριό σου και η χώρα σου. Χωρίς τους άλλους είσαι σχεδόν ένα τίποτα και μάλλον δε θα υπήρχες καν.

Κι αν βρέθηκες ψηλά, είναι γιατί κάποιος πιο βαρύς σου κάνει τη χάρη και κάθεται στην άλλη άκρη της τραμπάλας.

Αν δεν το πιάνεις είσαι ηλίθιος κι επικίνδυνος, πρώτ’ απ’ όλα για τον εαυτό σου. Κατάλαβες;

Γι αυτό ξύπνα κι άνοιξε τα μάτια και το μυαλό σου. Κι αν είσαι τυχερος ίσως ακολουθήσει κι η καρδιά.